تعریف چک
چک یک واژه فارسی است. این واژه به معنای نوشته‌ای است که با آن می‌توانید پولی که در بانک دارید را برداشت یا به شخص دیگری حواله کنید. در گذشته، چک با نام‌های قباله، حجت، منشور، عهدنامه و برات نیز شناخته می‌شد. این واژه در اشعار شاعرانی مانند فردوسی و معزی نیز به کار رفته است.
مفهوم چک در دنیای امروز
طبق ماده ۳۱۰ قانون تجارت، چک نوشته‌ای است که به موجب آن صادرکننده وجوهی را که در نزد محال علیه دارد، کلاً یا بعضاً مسترد یا به دیگری واگذار می‌کند. به زبان ساده‌تر، چک یک سند تجاری است که بانک برای استرداد وجه و اعتبار قابل استفاده یا انتقال آن به اشخاص دیگر به صاحب حساب می‌دهد.
انواع چک‌های بانکی
چک‌های بانکی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
- چک‌هایی که توسط صاحب چک صادر می‌شوند:
- چک عادی: رایج‌ترین نوع چک است. صاحب حساب از دارایی خود نزد بانک چکی را در وجه شخص مورد نظر یا حامل صادر می‌کند. برای نقد کردن این چک، باید به شعبه بانکی که چک در آن صادر شده مراجعه کنید.
- چک تایید شده: این چک به تأیید بانک صادرکننده می‌رسد. این تضمین می‌کند که حتی اگر در حساب شخص صادرکننده وجه کافی وجود نداشته باشد، بانک مبلغ چک را پرداخت می‌کند.
- چک‌هایی که توسط بانک صادر می‌شوند:
- چک بین بانکی (رمزدار): این چک به صورت رمزدار و برای بانک‌های دیگر صادر می‌شود. امکان وصول آن به صورت نقد وجود ندارد. بانک صادرکننده مبلغ را به حساب بانکی شخص مورد نظر در بانک‌های دیگر منتقل می‌کند.
- چک تضمین شده: این چک نیز توسط بانک صادر می‌شود. پرداخت وجه به گیرنده چک توسط بانک تضمین می‌شود. حتی اگر در حساب صاحب حساب وجه کافی وجود نداشته باشد، امکان نقد کردن آن در همه شعب بانک صادرکننده وجود دارد.
- چک مسافرتی: این چک نیز توسط بانک صادر می‌شود. وجه آن در شعب همان بانک یا توسط نمایندگان و کارگزاران آن قابل دریافت است. چک مسافرتی گزینه‌ای مناسب برای حمل پول به شمار می‌رود.
با توجه به این توضیحات، چک به عنوان یک ابزار مالی مهم در نظام اقتصادی ایران و جهان شناخته می‌شود. آگاهی از انواع و ویژگی‌های آن برای هر فرد و کسب‌وکار ضروری است.
